Działalność wulkaniczna może wpływać na środowisko i klimat. Jednym z jego przykładów mogą być skutki
dostania się do atmosfery ogromnych ilości pyłów i popiołów podczas wybuchów wulkanów. Powodują one
zmniejszenie dopływu promieniowania słonecznego obniżając średnie temperatury. Wybuch Pinatubo na Filipinach w
1991 roku mógł w początkowym etapie zmniejszyć tempo globalnego ocieplenia. Z drugiej strony siarka, która dostała
się do atmosfery w postaci aerozoli powoduje niszczenie warstwy ozonowej.
Intensywny wulkanizm może również inicjować efekt cieplarniany

W historii Ziemi kilkakrotnie zdarzały się okresy wzmożonego wulkanizmu. W okresie kredowym, 80 - 120 mln lat

temu zaznaczyła się intensywna podmorska działalność wulkaniczna. Dwukrotnie zwiększyła się szybkość
powstawania skorupy oceanicznej w strefach ryftowych. Prawie pięciokrotnie wzrosła skala podmorskiej działalność
wulkanicznej. Na jej skutek powstały ogromne obszary pokryte skałami bazaltowymi tworzące rozległe podmorskie
wulkaniczne płaskowyże i góry, najliczniej występujące na dnie oceanu Spokojnego. Powierzchnie oceanicznych
płaskowyżów były nawet 25 - krotnie większe od analogicznych kontynentalnych wulkanicznych płaskowyżów (np. trapy
Dekanu w zachodnich Indiach).
Nowa, względnie gorąca skorupa oceaniczna jest lżejsza i zajmuje większą objętość w stosunku do starszej, zimnej
i cięższej skorupy. Dlatego wzdłuż strefy ryftowej istnieją grzbiety oceaniczne, w miarę stygnięcia kurczą się i dno
oceaniczne obniża się.

W okresie kredowym (w części nieformalnie określanej środkową kredą), na rozległych rejonach o wzmożonej

działalności wulkanicznej dno oceanu podniosło się. Spowodowało to podniesienie się poziomu morza, które zapisało
się w osadach tego okresu.

Dostanie się do atmosfery dużej ilości wulkanicznego CO₂ spowodowało przyspieszenie globalnego cyklu węgla i
zainicjowanie efektu cieplarnianego.

Następuje przyspieszenie obiegu wód w oceanach powodujące szybszy powrót substancji odżywczych i tym samym
ich intensywniejsze wykorzystanie przez żywe organizmy.

Częścią zmian klimatycznych są w niektórych rejonach zwiększone opady deszczu, przyczyniające się do
wymywania i intensywnego dopływ substancji odżywczych z lądu do oceanów.

Również substancje odżywcze były dostarczane z zatopionych na skutek podniesienia się poziomu morza delt rzek,
stanowiących ich bogate źródło.

W ciepłych bogatych w substancje odżywcze wodach bujnie rozwijało się życie.

Węgiel wbudowany w wapienne szkielety morskich organizmów ulegał pogrzebaniu po ich obumarciu. W płytkich
morzach pokrywających ogromne obszary ówczesnych lądów głębokość zalegania szkieletów organizmów znajdowała
powyżej głębokości, na której węglan wapnia ulega rozpuszczeniu. Przy dużej ilości żyjących i następnie
obumierających organizmów następowało ich znaczne nagromadzenie. W ten sposób w osadzie a potem w skale
zatrzymywany był węgiel.

W ten sposób jako efekt wtórny całego łańcucha procesów, których początkiem był zainicjowany przez intensywny
wulkanizm efekt cieplarniany jest słabnięcie efektu cieplarnianego.